Nabespreking: 19-05-2013 FC Twente - FC Groningen

Frank en vrij Groningen, komt niet voorbij aan Twente!
Uitslag: 3-2

Wat druk toch allemaal niet kan doen. FC Groningen had niets te verliezen en zo speelde het ook tegen FC Twente. Met Virgil van Dijk spelend als middenvelder, zette Groningen vroeg druk. Daarbij had Robert Maaskant een tactische zet bedacht, door Andraz Kirm en Filip Kostic voorin de spits te laten spelen. Met deze tactische variant had Twente moeite een antwoord hierop te vinden. Wel had Twente het overwicht, maar leek het met een instelling te voetballen, zo van: “dat klusje maken we vandaag wel even af”. Door een afstandsschot van Edson Braafheid, die vrij uit kon halen, kwam Twente op voorsprong.

Bij de gelijkmaker van Groningen was het weer Braafheid die de hoofdrol opeiste. Op schlemielige wijze werkte wij een mislukte voorzet van Leandro Bacuna in het eigen doel. Door dit doelpunt begon Groningen in zichzelf te geloven. Een paar minuten later was het weer raak voor Groningen, nu was het Kirm. De Sloveen werd weggestuurd door Kostic, die Andreas Bjelland kinderlijk eenvoudig aan de kant zette en een prima pass gaf op Kirm, die de te vroeg uit zijn doel gekomen Sander Boschker omspeelde en zo de bal in het lege doel kon spelen.

Twente raakte niet in paniek en bleef ondanks de druk door voetballen, het zocht niet wanhopig naa een doelpunt door de lange bal te gaan spelen. Met het inbrengen van Nacer Chadli kwam er nog meer voetbal in de ploeg. Groningen hield uiteindelijk nog lang stand, zo hield Marco Bizot Groningen nog lang in de race, maar uiteindelijk was het toch weer Felipe Gutiérrez, die net als in Groningen, het verschil maakte, dit maal met het hoofd. Nu Groningen gebroken was het Chadli die er 3-2 van maakte.

Twente zal zich nog twee wedstrijden de volle 100% moeten geven, om het laatste Europese ticket te bemachtigen. En zo lekker de zomer door te voetballen in de Europese voorrondes.

 

Nabespreking: 17-05-2013 Real Madrid - Atlético Madrid

Real met lege handen, Atlético wint eindelijk na 14 jaar!Uitslag: 1-2

Kleinzielig is hij toch wel, José Mourinho. Door de afwezigheid van Raphaël Varane, zou Pepe de eerste keus zijn om hem te vervangen, maar door zijn uitspraken dat Iker Casillas meer respect verdiend, heeft Mourinho hem niet opgesteld en in zijn plaats Raúl Albiol een basisplaats gegeven.
Bij Atlético lijkt de tactiek te zijn om Christiano Ronaldo flink aan te pakken, in de eerste 10 minuten kreeg hij al twee forse overtredingen tegen zich. Maar de echte grote spelers laten dan hun voeten spreken, zo ook Ronaldo. In dit geval was het dan wel met het hoofd, uit een corner kopte hij raak. Ongelooflijk blijft de tijd dat hij in de lucht hangt, dit doet je herinneren aan Michael Jordan.

In de openingsfase lukte het Atlético maar moeilijk om onder de druk van Real vandaan komen. Na ongeveer 20 minuten lukt het Atlético zich terug in de wedstrijd te vechten, door de duels aan te gaan. Hier waren wel flink wat overtredingen nodig, wat effect begon te krijgen op de spelers van Real. Die zich begonnen te irriteren en lieten zich hierdoor uit het spel halen. Atlético kwam zelfs meer aan het spelen toe, dit leidde tot de gelijkmaker van Diego Costa. Die na een goede pass van Radamel Falcao, die zichzelf eerst prachtig vrijspeelde, uitstekend afrondde. Diego Lopez kreeg zijn hand er niet voldoende tegen, waardoor de bal via de paal in het doel ging. Ondanks de druk van Atlético, kreeg Real de grootste kans, een schot van Ozil belandde op de paal.

In de tweede helft ging de wedstrijd meer gelijk op. Het lukte Real niet om de bal in het doel te krijgen, eerst schoot Benzema de bal op de paal en in de rebound werd de inzet van Mesut Özil van de lijn gehaald. Waar de scheidsrechter in de eerste helft de kaarten redelijk op zak hield, strooide hij in de tweede helft er lustig op los. Zelfs Mourinho mocht van de scheidsrechter de tribune opzoeken. Uit een vrije trap schoot Ronaldo nog een keer op de paal en uit de rebound schoot Essien hoog over. Real was meer en meer de bovenliggende partij, maar het zou op zo een avond uitdraaien, waarin de bal er maar niet in wil. Het niveau in de tweede helft daalde behoorlijk, maar de frustraties liepen hoog op. Zo ook bij Ronaldo, die eigenlijk al in de reguliere speeltijd, al twee keer rood verdiende. Helaas voor alle partijen werd het een verlenging, want het spel was niet om aan te zien. 

Real startte de verlenging met drie wissels. Álvaro Arbeloa, Gonzalo Higuaín en Ángel Di Maria kwamen in het veld. In de eerste helft van de verlenging kreeg Diego Costa een enorme mogelijkheid, alleen op Lopez af faalde hij in de afronding. Even later kwam Atlético op voorsprong uit een corner, Miranda kopte raak. Ook in de verlenging wilde de bal er niet voor Real. Higuain stond alleen voor Courtois die de bal prima wegwerkte. Hij werd de held van de avond door even later een bal van Özil tegen te houden.

De wedstrijd eindigde voor Ronaldo voortijdig, hij kon met rood vertrekken na een schoppende beweging richting het gezicht van Gabi, hij raakte hem overigens niet. Wat eigenlijk veel opvallender was, waren de reacties van de spelers van Atlético, in plaats van woedend op Ronaldo af te stormen, liepen ze op de scheidsrechter af. Klaarblijkelijk is de status van Ronaldo dusdanig, dat ze hem zelfs niet eens durven te benaderen. Aan de zijlijn kreeg trainer Diego Simeone het nog aan de stok met Pepe en er een opstootje tussen meerdere spelers en staf ontstond.

En zo staan Real Madrid en José Mourinho met lege handen aan het einde van het seizoen.

Nabespreking: 15-05-2013 SL Benfica - Chelsea FC

Drama voor Benfica (en de neutrale kijker), unicum voor Chelsea!
Uitslag: 1-2

Direct vanaf het begin liet Benfica het combinatievoetbal zien dat het zo goed kan spelen. Benfica speelde in een hoger tempo dan Chelsea, dat zich pas na 20 minuten in de wedstrijd meer liet zien. Het lukte Benfica om tot in de zestien van Chelsea te combineren, alleen werd steeds niet de juiste man gevonden, die een schot kon lossen.

Chelsea startte met David Luiz op het middenveld, die normaal centraal in de verdediging speelt. Hij is duidelijk niet gewend om op die positie te spelen. Zijn balbehandelingen en zijn manier van positie kiezen, lieten duidelijk zien dat deze niet van een middenvelder zijn. Wel heeft hij wanneer hij niet onder druk wordt gezet een uitstekende pass in huis. Hij werd ook vaak overlopen door de middenvelders van Benfica, omdat hij niet voldoende ondersteuning kreeg van Frank Lampard en Juan Mata. Lampard kan het op zijn leeftijd duidelijk niet meer belopen en Juan Mata was onzichtbaar ergens voorin. Aan de andere kant, bij Benfica, ligt de sterkte van het team juist op het middenveld, met spelers als Nemanja Matic, Nicolas Gaitán en Enzo Pérez. Met het doorschuiven van Ezequiel Garay naar het middenveld, creëerde Benfica een man meer situatie op het middenveld.

Ondanks dit overwicht van Benfica was de grootste mogelijkheid voor Chelsea, een dwarrelschot van Lampard, werd knap met één hand uit het doel gewerkt door keeper Artur.

Na rust was het Fernando Torres, die tegen de verhoudingen in, de score opende. Via een verre uitgooi, werd de bal doorverlengd, waarna Torres simpel wegdraaide bij Garay, Luisão slap handelde en hij uiteindelijk Artur omspeelde. Benfica reageerde hierop met een dubbele wissel. Met de wissels nog koud in het veld, kwam Benfica via een penalty, genomen door Óscar Cardozo, terug in de wedstrijd, na een handsbal van César Azpilicueta. Naar mate de wedstrijd vorderde, werd het spel slordiger en waren er meer overtredingen. Het hoge tempo uit de eerste helft werd niet meer behaald. Net als Artur voor rust, hield Petr Cech, een uithaal van Cardozo, met één hand uit het doel. Naar het einde van de wedstrijd toe, was het Benfica dat meer aanzette. Hierdoor ontstond er wel meer ruimte voor Chelsea om er gevaarlijk uit te komen. Lampard was nog het dichtste bij een doelpunt, een schot van buiten de zestien belandde op de lat. De wedstrijd leek af te stevenen op een verlenging, maar een corner in de laatste minuut voor Chelsea, zorgde voor een sensatie. Na een prachtige kopbal van Branislav Ivanovic, zeilde de bal het doel in. Mentaal brak Benfica en ook fysiek was het beste er van af. Toch kreeg Benfica nog kans, direct na de aftrap was Cardozo nog dicht bij de gelijkmaker, maar de bal werd door Gary Cahill, al liggend op de grond, weggewerkt. 

Na de eerste plek in de competitie te hebben verloren, afgelopen weekend aan Porto, door ook een doelpunt in de laatste minuut, maakt dit verlies voor Benfica, het drama nog groter. Zowel spelers als supporters waren in tranen. Voor Benfica is dit het zevende verlies op rij in een bekerfinale en blijft 1962, het jaar met een laatste winst in een bekerfinale. Zo blijft de vloek die de Hongaarse trainer Béla Guttmann over Benfica heeft uitgesproken in stand. Met Guttmann als trainer en een jonge Eusébio als sterspeler, liet Benfica zich in 1961 en 1962 tot beste club van Europa kronen. De excentrieke Hongaar stapte op, nadat hij geen opslag kreeg, toen hij hier bij de clubleiding om vroeg.  Het verhaal gaat dat hij zou hebben geroepen dat Benfica in nog geen 100 jaar een Europese beker zou veroveren.

Chelsea is nu houder van de Champions League (t/m 25 mei) en de Europa League, een unicum in de geschiedenis. En dat met zeer matig voetbal. En die dikke Spaanse ober, Rafael Benítez, pakt toch weer een prijs.

Niet altijd wint de beste ploeg, nu wint de gelukkigere ploeg.

Meest opvallende speler: Nemanja Matic
Meest teleurstellende speler: Juan Mata

 

 

Voetbal en meer: Mark van Bommel een unieke speler!

Na een prachtige carrière, heeft Mark van Bommel zijn carrière beëindigd. Met een rode kaart van het veld gestuurd (waar het 2 rode kaarten hadden moeten zijn), stopt hij zijn spelersloopbaan met 2 keer een gele kaart. Het leek erop dat hij er genoeg van had. Zijn laatste wedstrijd was voor hemzelf waarschijnlijk de verloren bekerfinale, daar had hij al afscheid genomen.
Het is zeker een verlies voor PSV, dat nu een team moet gaan bouwen zonder van Bommel, maar hij zal wel verbonden blijven met de club. Maar ook de eredivisie verliest een grote naam.

Nu zal er wel worden gezegd dat er een generatiekloof is, tussen spelers als van Bommel en de jongere generatie spelers, maar dit is overdreven. Want kijk naar Ajax, waar een speler als Christian Poulsen wel gerespecteerd wordt en zijn medespelers wel dezelfde instelling hebben als hij. Van Bommel had simpelweg de pech om bij de juiste club in een verkeerde ploeg terecht te komen. Hij wilde presteren, zijn medespelers waren meer bezig met een vertrek naar het buitenland, dan met samen een prestatie neer te zetten.

Nu zal er ook worden gezegd dat spelers als van Bommel een uitstervend ras zijn, maar dit is ook overdreven, want een nieuwe generatie staat al weer klaar. Kijk naar Kevin Strootman, Jordy Clasie en Leroy Fer, de toekomst zal uitwijzen of zij in zijn straatje passen.
Zelf past van Bommel ook in een mooi straatje, in dat van Johan Neeskens en Jan Wouters.

Met de prijzen die hij heeft gepakt en met zijn bijdrage daarin, heeft hij laten zien dat hij zeker in dat straatje past. Op zijn erelijst staan 4 landtitels met PSV, 1 met Barcelona, 2 met Bayern München en 1 keer met AC Milan. Daarbij komt nog het winnen van de Champions League met Barcelona en natuurlijk de WK-finale met het Nederlands elftal. Daarnaast pakte hij nog 12 andere prijzen, supercups en nationale bekers.
Zijn echte klasse lag in het feit dat hij het middenveld domineerde, om dit te realiseren gebruikte hij zijn volgende spelersvaardigheden: inzet, inzicht, irritant voor de tegenstander en het praten (tegen tegenstanders en met scheidsrechters). Bovenal was hij ook een echte teamspeler.

Met zijn 16 jaar en 23 dagen stapte hij op het veld en nu met 36 jaar en 20 dagen stapt hij van het veld. Nu is het wachten op dat hij zijn diploma behaald en de dug-out instapt als trainer.